De column van Frank in CM
Tijdens verschillende opdrachten bij diverse organisaties heb ik geconstateerd dat Risicomanagement en Prestatiemanagement vaak te instrumenteel worden benaderd. Door het organigram als uitgangspunt bij de implementatie te gebruiken, worden de verschillende dashboarden en rapportages wel eens te functioneel ingericht. Elke afdeling krijgt een eigen Key Performance Indicator (KPI) dashboard en een eigen Key Risk Indicator (KRI) rapportage die moeten worden gemanaged. Deze aanpak vraagt te veel aandacht voor de verantwoording en te weinig aandacht voor de vertaling van de informatie voor het daadwerkelijk ‘(bij)sturen’ van de organisatiedoelstellingen.
Waarom een geïntegreerde aanpak?
Performancemanagement en Risicomanagement zijn in feite Control-activiteiten. Bij Performancemanagement wil je de ‘goede dingen’ meten en bij Risicomanagement de ‘foute dingen’. Door de geïntegreerde aanpak ontstaat er een samenhang tussen de Organisatiedoelstellingen, Prestatiemanagement en Risicomanagement waarbij elke KPI door een KRI wordt gedekt. In het onderstaande model wordt de achterliggende gedachte vormgegeven.
Een geïntegreerde aanpak maar niet te instrumenteel
Het vertrekpunt voor een geïntegreerde aanpak is de klantketen. De horizontaal door de organisatie lopende klantketen zorgt voor inzicht in het gehele bedrijfsproces. Door de bovenstaande gedachte te handhaven en door het hanteren van de root cause-methode (een iteratieve analyse tool voor continue verbetering die oorzaken van problemen definieert) ontstaat inzicht in de drivers die het proces daadwerkelijk beïnvloeden. De uiteindelijk KPI’s en KRI’s geven op elke rapportage moment een compleet overzicht in hoeverre de organisatiedoelstellingen worden gerealiseerd.
Deze column is geplaatst in CM:10 2017