Eerder dit jaar organiseerde Hofmeier in samenwerking met PublicValues en Skope&Skills een seminar met de titel ‘De woningnood is weer terug in Nederland!’ Nu doen wij dat vaker, seminars organiseren, maar het thema had een grotere actualiteitswaarde dan voorzien had kunnen worden.
Zo werden we kort vóór aanvang van het seminar ingehaald door de actualiteit. In het FD stond de dag ervoor een interview met Peter de Reus van Decisive Facts over woonfraude. Hij toonde aan de hand van zijn onderzoeken aan, dat maar liefst ca. 10 tot 20% van de sociale huursector in Amsterdam door een vorm van illegale bewoning wordt geteisterd. Geschat wordt dat hier maar liefst een bedrag van ca. € 144 miljoen mee gemoeid is. Een getal overigens waarvoor de meeste corporaties in het Amsterdamse hun kop in het zand steken en dat hen zeker nog niet heeft aangezet tot overmatige actiebereidheid.
Dergelijke praktijken ontwrichten het sociale huurstelsel en leiden mede tot verlenging van de toch al onacceptabel lange wachttijden.
Inmiddels heeft de politiek het thema woonfraude ook omarmd en hoog op de politieke agenda gezet. Al dan niet ingegeven door de retoriek van de verkiezingen van 20 maart jl. spreekt menig politicus er schande van en pleit voor strafbaarheid van woonfraude. Maar waarom wordt er nu pas op een dergelijke manier op geacteerd, vraag je je dan af. Dergelijke praktijken ontwrichten het sociale huurstelsel en leiden mede tot verlenging van de toch al onacceptabel lange wachttijden. Moet het kalf eerst verdrinken alvorens men de put dempt?
Het tijdig anticiperen op belangrijke thema’s binnen ons sociale huurstelsel is een vaardigheid die de politiek nog steeds niet beheerst. Of het nu komt door de versplintering van ons politieke stelsel waardoor de echt belangrijke thema’s steeds verder vervagen of de afstand die de politiek betracht tot de sociale huursector waardoor men geen begrip heeft voor wat echt belangrijk is, is een vraag die nog lang onbeantwoord zal blijven. De sociale huursector zelf voorspelde al jaren geleden dat Nederland afkoerst op een grote krapte op de woningmarkt, maar dat met de maatregelen die Den Haag trof om de eigen Rijksbegroting te dichten er (te) weinig financiële ruimte overblijft om hierop te kunnen anticiperen. Het schouderophalen en de misplaatste overtuiging van de Kabinetten Rutte dat ‘de markt het wel zou oplossen’ hebben de ontwikkelingen ook niet verbeterd. Door de woningnood nu pas (veel te laat) te agenderen, getuige de vele verkiezingsprogramma’s die hierop inspelen, en door tussentijds de kop in het zand te steken, geeft de politiek er weer eens blijk van over weinig anticiperend en lerend vermogen te beschikken. Dezelfde redenering gaat overigens evenzeer op voor duurzaamheids- en zorgkwesties. Nog even dan hebben we dankzij de huidige lichting politici niet alleen een deltaplan nodig om de woningnood op te lossen, maar om onze hele maatschappij opnieuw in te richten…….
Peter van Gilst, sectorleider woningcorporaties bij Hofmeier
jQuery(function(){window.dojoRequire([“mojo/signup-forms/Loader”], function(L) { L.start({“baseUrl”:”mc.us9.list-manage.com”,”uuid”:”170f9cc5c0f1d8d616ed3a891″,”lid”:”be61751de8″,”uniqueMethods”:true}) })});